Powszechnym mitem jest, że obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka wygasa z dniem osiągnięcia przez dziecko pełnoletniości. Mało kto wie, że nie istnieje górna granica wieku, do której trwa owy obowiązek.

W myśl art. 133  par. 1.: Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Par. 2 określa, że poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku. Z kolei na mocy par. 3 rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Obowiązek alimentacyjny nie wygasa automatycznie, ale może ustać wtedy, gdy dorosłe dziecko jest już w stanie utrzymać się samodzielnie lub nie dokłada starań w celu uzyskania możliwości samodzielnego utrzymania się.

Co ciekawe,  obowiązek alimentacyjny nie wygasa z chwilą osiągnięcia kwalifikacji zawodowych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 listopada 1998 r. (sygn. akt: I CKN 898/97) wskazał, że „nie należą bowiem do rzadkości sytuacje, kiedy to osoby legitymujące się wysokimi kwalifikacjami zawodowymi nie mają możliwości samodzielnego utrzymania się”.

Obowiązek alimentacyjny nie wygasa samoistnie, a konieczne jest złożenie do właściwego sądu pozwu o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny ustał. Każda sprawa jest rozpatrywana przez sąd indywidualnie.